یه منتظر...

بسم الله...

به رسم بازیهای وبلاگی و به دعوت رفیق محبوبم پی نوشت وارد بازی وبلاگی یه خاطره از امام شدم.

به خاطر صغر سنی حافظه ام یاری نمی کنه که از سالهای انقلاب از حضرت روح الله چیزی جز تمثال زیبا و صدای نافذ ایشان خاطره ای خاص بیاد بیارم

دورترین خاطره ام که متاسفانه ناگوارترین هم هست به روز رحلت آن امام بر می گردد.

یادم نمیره کلاس پنجم ابتدایی بودم امتحانات نهایی و اوج درس خوندن صبح که رفتیم مدرسه اعلام کردند امام خمینی فوت کرده است. یه نوجوون 10 یازده ساله بودم و با چند تا از همکلاسیها از مدرسه خارج شدیم نمیدونم با اینکه باید به علت کم سن و سال بودن و اینکه از شر امتحانات به طور موقت راحت شده بودیم خوشحال می شدم ، ولی ناراحت بودیم که البته الان که فکر می کنم می بینم بی علت نبوده آخه از همون نوزادی اماممون گفته بود سربازان من در گهواره ها هستند و دوباره گفته بودند امید من به شما دبستانیهاست.

توی پیاده رو کوچه نشسته بودیم که پسرهای همسایمون را دیدم همیشه یه جورایی ازشون خوشم نمی اومد،

 نمی دونم چرا؟ ولی اونروز فهمیدم.  انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده باشد همینکه از دبیرستانشون تعطیل شده بودند بساط گل کوچیک را علم کرده و با چه شور و نشای بازی می کردند.

هیچ وقت فراموش نمی کنم که با چه عصبانیتی نگاهشون می کردیم و اگر زورمون بهشون می رسید حتما یه کاری برای تعطیلی فوتبالشون می کردیم

 پاورقی:

1- دوستان خوبی که دعوتشون کردم می توانند دوستان وبلاگ نویس خودشون را به این بازی دعوت کنند.

2- الزاما خاطره نباید از خودتون باشه و از خاطرات بزرگترها هم می توانید استفاده کنید.

3- بعد از ثبت خاطره لینکشو برام بزارید تا اینجا ثبت بشه و اینجا که کل دوستان هستند هم لینک شود.

خاطره های دوستانم: مشکات - روزهای من - خاک - مرصاد -  تا صبح ظهور

کلمات کلیدی : دعوت، بازی وبلاگی، 14 خرداد، امام، رحلت، خاطره