یه منتظر...

یا رب المهدی

آقا غم غصه های تو کشته مرا

دلم می خواست شب و روز نیمه شعبان برای تو شادی کنم مثل همه اونایی که تو خیابونا بودند؟! ولی نمی دونم چم شده از همه روزهای سال بیشتر این دلم غمبات زده شاید به خاطر 14 مرداده شاید به خاطر گناهانمه که حتما یکی از عللشه

آقا جون چیکار کنم که برای ظهورت هم نمی تونم دعا کنم . که حتی روی آقاجون گفتن هم ندارم – که می دونم لایق دیدار که نه نظر تو هم نیستم – میدونم که شیعه منتظر باید منتظر باشه به معنای واقعی یعنی اینکه اگر همه زندگیش به پای انتظار فنا بشه لب وا نکنه اما افسوس که اینطوری نیستم دعا کن بشم

آقا جون دلم گرفته اول از خودم بعد از این همه کارهایی که به اسم تو می شود می دونم که دلت خونه از ما ها از این  همه اسراف در چراغانیها – جشنها و .... و بدتر و از آن این همه گناهانی که به اسم جشن برای تو گرفتن این روزها در کوچه و خیابان و پارکها عده ای بستر سازی می کنند عده ای پولش را می دهند از خود یا بیت المال عده ای تشویق می کنند و عده ای هم انجام می دهند و عده ای هم بی تفاوت از کنارش می گذرند. اینها را که می بینم ناخودآگاه یاد این فراز زیارت عاشورا می افتم که ...و اسرجت و الجمت و تنقبت لقتالک ...

التماست می کنم التماست می کنم التماست می کنم که من شامل ....و اخر تابع له علی ذلک .... نشوم ...دعا کن نشوم

کلمات کلیدی :