یه منتظر...

یا غیاث المستغیثین

خیلی خودمو جمع و جور کردم تا بیام بنویسم

هنوز در بهتم که چرا من باید باشم بین چند هزار نفری که امسال برای اولین بار به مناطق غرب دعوت شدند . بله یقین دارم ( خودستایی نباشه) همه اونایی که اومدند دعوت شده بودند از طرف خود شهدا

خدا را شکر می کنم

2- اهل سفر نامه نوشتن نیستم که نه حوصله اش را دارم نه وقتش را نه حالش را اصلا شاید تا مدتها نباشم فقط همین چند تا حس یادگاری برای شما:

پایگاه یکم هوانیروز کرمانشاه: غرور

یادمان مرصاد: نامردی

وداع با بازی دراز: وداع با مدینه النبی

      پادگان ابوذر: غربت اورجینال

شهدای پاوه:دلخراشتر از این شهادتها نمی شه (آخرین بار بود اومدم اینجا)

مرز مریوان: چند کیلومتر تا جاییکه راهم ندادند....

کلمات کلیدی :